کلبه ی من وخدایم

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست 

                                                                                   هرکسی نغمه ی خود خواند واز صحنه رود

صحنه پیوسته به جاست

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هرکسی نغمه ی خود خواندوازصحنه رود صحنه پیوسته به جاست

خدایا امشب دلم گرفته

میدونم به فرشته هات میگی این دوباره یادش رفته من هستم

من یادم نرفته هستی میشه از بالا بیاین پایین امشب بیام بغلت

من محتاج آغوش تو ام خداجونم

خدایا

من درکلبه ی فقیرانه ی خود چیزی دارم که تو در عرش کبریایی خود نداری ومن همچون تویی دارم وتو همچون خودی نداری